寄居春天

早逝的花蕊，无风自闭春天并没有微开的缝隙可以将一段无疾而终的私语插入蜂拥而至的秘闻仿佛妙不可言，仿佛无法描述蜂拥而至是寄居七夜的感怀你伸出手却没有丝毫握紧的意思安静，如伦敦上空的雾你吸食过多忧伤的空气你说，“我想听见你的声音”“是的，我在听……”你在春天的天空底下听雨，下了七夜所有指鹿为马的季节注定被错过什么是春天，你因此一无所知你将所有经过的女人假想成同一人，发烫的胸口垂倒，在大厅中唯一的影子旁而你并没有任何行李可收拾一生中的雨，下了七夜雨，在你掌心中停留了七夜而整个春天是一曲哀伤的调子，你偏偏攥紧不愿摊开掌心滴答、滴答、滴答……地面暗暗泛出银灰的光映出半张色衰的脸庞2002.5.23zăo shì de huā ruĭ，wú fēng zì bì chūn tiān bìng mò yŏu wēi kāi de [féng,fèng] xì kĕ yĭ jiāng yī duàn wú jí ér zhōng de sī yŭ chā rù fēng yōng ér zhì de mì wén făng fú miào bù kĕ yán，făng fú wú fă miáo shù fēng yōng ér zhì shì jì jū qī yè de găn huái nĭ shēn chū shŏu què mò yŏu sī háo wò jĭn de yì sī ān jìng，rú lún [dūn,duì] shàng kōng de wù nĭ xī shí guò duō yōu shāng de kōng qì nĭ shuō，“wŏ xiăng tīng jiàn nĭ de shēng yīn”“shì de，wŏ zài tīng……”nĭ zài chūn tiān de tiān kōng dĭ xià tīng yŭ，xià le qī yè suŏ yŏu zhĭ lù wèi mă de jì jié zhù dìng bèi cuò guò shén me shì chūn tiān，nĭ yīn cĭ yī wú suŏ zhī nĭ jiāng suŏ yŏu jīng guò de nǚ rén jiă xiăng chéng tóng yī rén，fà tàng de xiōng kŏu chuí dăo，zài dà tīng zhōng wéi yī de yĭng zĭ páng ér nĭ bìng mò yŏu [rèn,rén] hé xíng lĭ kĕ shōu shí yī shēng zhōng de yŭ，xià le qī yè yŭ，zài nĭ zhăng xīn zhōng tíng liú le qī yè ér zhĕng gè chūn tiān shì yī qŭ āi shāng de diào zĭ，nĭ piān piān zuàn jĭn bù yuàn tān kāi zhăng xīn dī [dá,dā]、dī [dá,dā]、dī [dá,dā]……dì miàn àn àn fàn chū yín huī de guāng yìng chū bàn zhāng sè shuāi de liăn páng2002.5.23