望吴亭次黄二尹韵

东望长安山复山，数峰还出两峰间。dōng wàng cháng ān shān fù shān，shŭ fēng huán chū liăng fēng jiān。

搅衣来即三年戌，引客聊为一日闲。jiăo yī lái jí sān nián [xū,qu]，yĭn kè liáo wèi yī rì xián。

身似暮云低更好，心如归鸟倦知还。shēn sì mù yún dī gèng hăo，xīn rú guī niăo juàn zhī huán。

圣朝倘得收遗物，叹息搔头鬓已斑。shèng cháo [tăng,cháng] dé shōu yí wù，tàn xī sāo tóu bìn yĭ bān。