义士赵良

赵良者，燕人也。zhào liáng zhĕ，yàn rén yĕ。

漂泊江湖，疾恶如仇。piāo bó jiāng hú，jí è rú chóu。

一日，途经谢庄，闻有哭声，yī rì，tú jīng xiè zhuāng，wén yŏu kū shēng，

遂疾步入茅舍，suì jí bù rù máo shè，

见一少女蓬头垢面，哀甚。jiàn yī shào nǚ péng tóu gòu miàn，āi shèn。

义士询之，yì shì xún zhī，

乃知为某村二恶少所凌辱也，痛不欲生。năi zhī wèi mŏu cūn èr è shào suŏ líng rŭ yĕ，tòng bù yù shēng。

义士怒不可遏，径自诣某村，yì shì nù bù kĕ è，jìng zì yì mŏu cūn，

索二恶少，责之曰：suŏ èr è shào，zé zhī yuē：

“汝等何故凌辱无辜少女？”“rŭ dĕng hé gù líng rŭ wú gū shào nǚ？”

一恶少虎视眈眈曰：“何预尔事？”yī è shào hŭ shì dān dān yuē：“hé yù ĕr shì？”

义士瞋目斥之：“汝非人也，但禽兽耳！””yì shì chēn mù chì zhī：“rŭ fēi rén yĕ，dàn qín shòu ĕr！”

未及恶少出剑，wèi jí è shào chū jiàn，

义士之白刃已入其胸，立仆。yì shì zhī bái rèn yĭ rù qí xiōng，lì pú。

一恶少伏地求恕，义士斩其耳以示众，yī è shào fú dì qiú shù，yì shì zhăn qí ĕr yĭ shì zhòng，

儆其不得为非作歹也。jĭng qí bù dé wèi fēi zuò dăi yĕ。