胡程寺二首

上天一何惨，盛夏忽霜飞。shàng tiān yī hé căn，shèng xià hū shuāng fēi。

竟夺慈母去，焉用此身为。jìng duó cí mŭ qù，yān yòng cĭ shēn wèi。

空余白云念，无复彩戏时。kòng yú bái yún niàn，wú fù căi xì shí。

一恨一洒血，何以报春晖。yī hèn yī să xuè，hé yĭ bào chūn huī。