古意

辘轳晓转素丝绠，桐声夜落苍苔砖。lù [lú,lu] xiăo zhuăn sù sī gĕng，tóng shēng yè luò cāng tái zhuān。

涓涓吹溜若时雨，濯濯佳蔬非用天。juān juān chuī liū ruò shí yŭ，zhuó zhuó jiā shū fēi yòng tiān。

丈夫不解此中意，抱瓮当时徒自贤。zhàng fū bù jiĕ cĭ zhōng yì，bào wèng dāng shí tú zì xián。