望海石

枯藤拄苔磴，长啸凌秋风。kū téng zhŭ tái dèng，cháng xiào líng qiū fēng。

天空白露下，碧落摩青铜。tiān kōng bái lù xià，bì luò mó qīng tóng。

夜半见海日，发轫扶桑红。yè bàn jiàn hăi rì，fà rèn fú sāng hóng。

黄支与流求，出没白浪中。huáng zhī yŭ liú qiú，chū mò bái làng zhōng。

久夸坎井见，始知天壤空。jiŭ kuā kăn jĭng jiàn，shĭ zhī tiān răng kōng。

招手唤海童，寄书蓬莱宫。zhāo shŏu huàn hăi tóng，jì shū péng lái gōng。

我欲蹲此石，投竿慕任公。wŏ yù [dūn,cún] cĭ shí，tóu gān mù [rèn,rén] gōng。

巨鳌傥可得，持压江之东。jù áo tăng kĕ dé，chí yā jiāng zhī dōng。