多情

赋分多情却自嗟，萧衰未必为年华。fù fēn duō qíng què zì jiē，xiāo shuāi wèi bì wèi nián huá。

睡轻可忍风敲竹，饮散那堪月在花。shuì qīng kĕ ruòn fēng qiāo zhú，yĭn sàn nà kān yuè zài huā。

薄宦因循抛岘首，故人流落向天涯。bó huàn yīn xún pāo xiàn shŏu，gù rén liú luò xiàng tiān yá。

莺春雁夜长如此，赖是幽居近酒家。yīng chūn yàn yè cháng rú cĭ，lài shì yōu jū jìn jiŭ jiā。