花光仲仁出秦苏诗卷思二国士不可复见开卷绝

梦蝶真人貌黄槁，篱落逢花须醉倒。mèng dié zhēn rén mào huáng găo，lí luò féng huā xū zuì dăo。

雅闻花光能画梅，更乞一枝洗烦恼。yă wén huā guāng néng huà méi，gèng qĭ yī zhī xĭ fán năo。

扶持爱梅说道理，自许牛头参已早。fú chí ài méi shuō dào lĭ，zì xŭ niú tóu [cān,cēn,shēn] yĭ zăo。

长眠橘洲风雨寒，今日梅开向谁好。cháng mián jú zhōu fēng yŭ hán，jīn rì méi kāi xiàng shuí hăo。

何况东坡成古丘，不复龙蛇看挥扫。hé kuàng dōng pō chéng gŭ qiū，bù fù lóng shé kàn huī săo。

我向湖南更岭南，系船来近花光老。wŏ xiàng hú nán gèng lĭng nán，[xì,jì] chuán lái jìn huā guāng lăo。

叹息斯人不可见，喜我未学霜前草。tàn xī sī rén bù kĕ jiàn，xĭ wŏ wèi xué shuāng qián căo。

写尽南枝与北枝，更作千峰倚晴昊。xiĕ jìn nán zhī yŭ bĕi zhī，gèng zuò qiān fēng yĭ qíng hào。