投所思

憔悴长安何所为，旅魂穷命自相疑。qiáo cuì cháng ān hé suŏ wèi，lǚ hún qióng mìng zì xiāng yí。

满川碧嶂无归日，一榻红尘有泪时。măn chuān bì zhàng wú guī rì，yī tà hóng chén yŏu lèi shí。

雕琢只应劳郢匠，膏肓终恐误秦医。diāo [zhuó,zuó] zhĭ yīng láo yĭng jiàng，[gāo,gào] huāng zhōng kŏng wù qín yī。

浮生七十今三十，从此凄惶未可知。fú shēng qī shí jīn sān shí，cóng cĭ qī huáng wèi kĕ zhī。