读李诗

天地独长久，谓亦终销熔。tiān dì dú cháng jiŭ，wèi yì zhōng xiāo róng。

朝菌同一尽，何必论乔松。cháo [jūn,jùn] tóng yī jìn，hé bì lùn qiáo sōng。

谁云李太白，旷达擅高踪。shuí yún lĭ tài bái，kuàng dá shàn gāo zōng。

有酒不自饮，乃劝义和龙。yŏu jiŭ bù zì yĭn，năi quàn yì hé lóng。

麻姑既霜鬓，谁能驻颜容。má gū jì shuāng bìn，shuí néng zhù yán róng。