马啮雪

马饥啮渴饮冰，北风卷地来峥嵘。mă jī niè kĕ yĭn bīng，bĕi fēng juăn dì lái zhēng róng。

马悲踯躅人不行，日暮涂远千山横。mă bēi zhí zhú rén bù xíng，rì mù tú yuăn qiān shān héng。

我谓行人止叹声，马当勉力无悲鸣。wŏ wèi xíng rén zhĭ tàn shēng，mă dāng miăn lì wú bēi míng。

白沟南望如掌平，十里五里长短亭。bái gōu nán wàng rú zhăng píng，shí lĭ wŭ lĭ cháng duăn tíng。

腊雪销尽春风轻，火烧原头青草生。là xuĕ xiāo jìn chūn fēng qīng，huŏ shāo yuán tóu qīng căo shēng。

远客还家红袖迎，乐哉人马归有程。yuăn kè huán jiā hóng xiù yíng，lè zāi rén mă guī yŏu chéng。

男儿虽有四方志，无事何须勤远径。nán ér suī yŏu sì fāng zhì，wú shì hé xū qín yuăn jìng。