和慧山泉

谁识澄渊万古清，潢汙扰扰谩纵横。shuí shí chéng yuān wàn gŭ qīng，huáng wū răo răo mán zòng héng。

出从山底无应极，流落人间自有声。chū cóng shān dĭ wú yīng jí，liú luò rén jiān zì yŏu shēng。

江汉想能同浩渺，尘沙虽混更分明。jiāng hàn xiăng néng tóng hào miăo，chén shā suī hún gèng fēn míng。

从来旱岁为膏泽，安用茶经浪得名。cóng lái hàn suì wèi [gāo,gào] zé，ān yòng chá jīng làng dé míng。