观沧浪亭石感而有作

苏君在朝人不知，苏君既没人悲人。sū jūn zài cháo rén bù zhī，sū jūn jì mò rén bēi rén。

流风遗书见称道，高文大句争提撕。liú fēng yí shū jiàn [chēng,chèn,chèng] dào，gāo wén dà jù zhēng tí sī。

壁间草隶亦不置，剥苔椎土无弃遗。bì jiān căo lì yì bù zhì，[bō,bāo] tái [zhuī,chuí] tŭ wú qì yí。

乃知死不兴人共利害，而后不为时所疑。năi zhī sĭ bù xīng rén gòng lì hài，ér hòu bù wèi shí suŏ yí。

沧浪亭空卉木老，古石苍苍颜色好。cāng làng tíng kōng huì mù lăo，gŭ shí cāng cāng yán sè hăo。

无胫独能千里来，致身忽在都门道。wú jìng dú néng qiān lĭ lái，zhì shēn hū zài dū mén dào。

帝都王侯好事多，相看自悔取不早。dì dū wáng hóu hăo shì duō，xiāng kàn zì huĭ qŭ bù zăo。

君不见吴兴长史春祥衫，闭门抱恨长枯槁。jūn bù jiàn wú xīng cháng shĭ chūn xiáng shān，bì mén bào hèn cháng kū găo。