夜坐吟

江风萧萧吹古树，关月苍茫海生雾。jiāng fēng xiāo xiāo chuī gŭ shù，guān yuè cāng máng hăi shēng wù。

北斗渐落明河微，城头乌啼天欲曙。bĕi dŏu jiàn luò míng hé wēi，chéng tóu wū tí tiān yù shŭ。

客子不寐忧无衣，东征三年犹未归。kè zĭ bù mèi yōu wú yī，dōng zhēng sān nián yóu wèi guī。

蟋蟀在户岁将暮，洞庭霜白芙蓉希男儿生当百战死，不执金吾即挟匕。xī shuài zài hù suì jiāng mù，dòng tíng shuāng bái fú róng xī nán ér shēng dāng băi zhàn sĭ，bù zhí jīn wú jí [xié,jiā] bĭ。

闭门勿用长夜歌，骐骥终能致千里。bì mén wù yòng cháng yè gē，qí jì zhōng néng zhì qiān lĭ。