黎明·之二

黎明手捧亲生儿子的鲜血的杯子捧着我， 光明的孪生兄弟走在古波斯的高原地带神圣经典的原野太阳的光明象洪水一样漫上两岸的平原抽出剑刃般光芒的麦子走遍印度和西藏从那儿我长途跋涉 走遍印度和西藏在雪山， 乱石和狮子之间寻求----天空的女儿和诗波斯高原也是我流放前故乡的山巅采纳我光明言词的高原之地田野全是粮食和谷仓覆盖着深深的怀着怨恨和祝福的黑暗母亲地母啊， 你的夜晚全归你你的黑暗全归你， 黎明就给我吧让少女佩带花朵般鲜嫩的嘴唇让少女为我佩带火焰般的嘴唇让原始黑夜的头盖骨掀开让神从我头盖骨中站立一片战场上血红的光明冲上天空火中之火， 他有一个粗糙的名字： 太阳和革命， 她有一个赤裸的身体在行走和幻灭lí míng shŏu pĕng qīn shēng ér zĭ de xiān xuè de bēi zĭ pĕng zhe wŏ， guāng míng de luán shēng xiōng dì zŏu zài gŭ bō sī de gāo yuán dì dài shén shèng jīng diăn de yuán yĕ tài yáng de guāng míng xiàng hóng shuĭ yī yàng màn shàng liăng àn de píng yuán chōu chū jiàn rèn bān guāng [máng,wáng] de mài zĭ zŏu biàn yìn dù hé xī cáng cóng nà ér wŏ cháng tú bá shè zŏu biàn yìn dù hé xī cáng zài xuĕ shān， luàn shí hé shī zĭ zhī jiān xún qiú----tiān kōng de nǚ ér hé shī bō sī gāo yuán yĕ shì wŏ liú fàng qián gù xiāng de shān diān căi nà wŏ guāng míng yán cí de gāo yuán zhī dì tián yĕ quán shì liáng shí hé gŭ cāng fù gài zhe shēn shēn de huái zhe yuàn hèn hé zhù fú de hēi àn mŭ qīn dì mŭ [a,ā,á,ă,à]， nĭ de yè wăn quán guī nĭ nĭ de hēi àn quán guī nĭ， lí míng jiù [jĭ,gĕi] wŏ [ba,bā] ràng shăo nǚ pèi dài huā duŏ bān xiān nèn de zuĭ chún ràng shăo nǚ wèi wŏ pèi dài huŏ yàn bān de zuĭ chún ràng yuán shĭ hēi yè de tóu gài gŭ xiān kāi ràng shén cóng wŏ tóu gài gŭ zhōng zhàn lì yī piàn zhàn chăng shàng xuè hóng de guāng míng chōng shàng tiān kōng huŏ zhōng zhī huŏ， tā yŏu yī gè cū cāo de míng zì： tài yáng hé [gé,jí,jĭ] mìng， tā yŏu yī gè chì luŏ de shēn tĭ zài xíng zŏu hé huàn miè