题朱泽民小景并诗后

睢阳画癖不可医，睢阳作画真画师。suī yáng huà [pĭ,pì] bù kĕ yī，suī yáng zuò huà zhēn huà shī。

岂惟长绢善挥洒，只此短纸谁能为。qĭ wéi cháng juàn shàn huī să，zhĭ cĭ duăn zhĭ shuí néng wèi。

野旷天寒气萧爽，人坐茅亭绝尘想。yĕ kuàng tiān hán qì xiāo shuăng，rén zuò máo tíng jué chén xiăng。

阶前旧雨客不来，天末晴云心独往。jiē qián jiù yŭ kè bù lái，tiān mò qíng yún xīn dú wăng。

青山滴滴青于苔，平地忽见芙蓉开。qīng shān dī dī qīng yú tái，píng dì hū jiàn fú róng kāi。

秋声似向耳边起，石上乔松若个栽。qiū shēng sì xiàng ĕr biān qĭ，shí shàng qiáo sōng ruò gè zāi。

意长要在无多笔，余墨淋漓缀唐律。yì cháng yào zài wú duō bĭ，yú mò [lín,lìn] lí zhuì táng lǜ。

诗中有画画中诗，百年再见王摩诘。shī zhōng yŏu huà huà zhōng shī，băi nián zài jiàn wáng mó [jié,jí]。