霜天晓角

为花问月，谁把金瑰屑。wèi huā wèn yuè，shuí bă jīn guī xiè。

犹有残英剩蕊，秋向老、香逾冽。yóu yŏu cán yīng shèng ruĭ，qiū xiàng lăo、xiāng yú liè。

且莫都攀折，有个人愁绝。qiĕ mò dōu pān zhé，yŏu gè rén chóu jué。

纵使姮娥念旧，星星鬓、如何说。zòng shĭ héng é niàn jiù，xīng xīng bìn、rú hé shuō。