四休居士诗三首

一病能恼安乐性，四病长作一生愁。yī bìng néng năo ān lè xìng，sì bìng cháng zuò yī shēng chóu。

借问四休何所好，不令一点上眉头。jiè wèn sì xiū hé suŏ hăo，bù lìng yī diăn shàng méi tóu。