十一月初五日晨起书呈叶德章司法

卧闻落叶疑飘雨，起对空庭盖卷风。wò wén luò yè yí piāo yŭ，qĭ duì kōng tíng gài juăn fēng。

政自摧颓同病鹤，况堪吟飒类寒虫。zhèng zì cuī tuí tóng bìng hè，kuàng kān yín sà lèi hán chóng。

忽思有客浑如我，却念题诗不似公，已分虀盐终白首，可因霜雪愧青铜。hū sī yŏu kè hún rú wŏ，què niàn tí shī bù sì gōng，yĭ fēn jī yán zhōng bái shŏu，kĕ yīn shuāng xuĕ kuì qīng tóng。