晁子西寄诗谢酒，自言其家数有逝者，词意悲

我读晁子诗，十语九慨伤。wŏ dú [cháo,zhāo,zhào] zĭ shī，shí yŭ jiŭ [kăi,kài] shāng。

长川日夜逝，鬓发空苍浪。cháng chuān rì yè shì，bìn fà kōng cāng làng。

君家出世学，无生亦无亡。jūn jiā chū shì xué，wú shēng yì wú wáng。

乡谓法幢立，何乃槁木僵起灭不满笑，古来共揪行。xiāng wèi fă chuáng lì，hé năi găo mù jiāng qĭ miè bù măn xiào，gŭ lái gòng jiū xíng。

岂其捏目华，解翳海印光。qĭ qí niē mù huá，jiĕ yì hăi yìn guāng。

我酒愧薄薄，未能暖愁肠。wŏ jiŭ kuì bó bó，wèi néng nuăn chóu cháng。

申以春风芽，一沦万虑忘。shēn yĭ chūn fēng [yá,dí]，yī lún wàn lǜ wàng。

慧刀傥未割，会且掀禅床。huì dāo tăng wèi gē，huì qiĕ xiān chán chuáng。

锦里有逢迎，谨避舍盖堂。jĭn lĭ yŏu féng yíng，jĭn bì shĕ gài táng。

居然足音跫，好在故意长。jū rán zú yīn qióng，hăo zài gù yì cháng。

啁耳念一洗，迟君凤鸣冈。[zhōu,zhāo] ĕr niàn yī xĭ，chí jūn fèng míng gāng。