哭宋文渊

蔼蔼声华动帝宸，一时车马走芳尘。ăi ăi shēng huá dòng dì chén，yī shí chē mă zŏu fāng chén。

文如屈宋才仍富。wén rú qū sòng cái réng fù。

心似皋夔道已醇。xīn sì gāo kuí dào yĭ chún。

身后功名因报主，生前勋业为忧民。shēn hòu gōng míng yīn bào zhŭ，shēng qián xūn yè wèi yōu mín。

知公本意安刘氏，不许身危更累亲。zhī gōng bĕn yì ān liú shì，bù xŭ shēn wēi gèng [lĕi,lèi,léi] qīn。