颂古五十七首

迅雷不及掩耳，下椿脚若长，耳畔雷声四起。xùn léi bù jí yăn ĕr，xià chūn jiăo ruò cháng，ĕr pàn léi shēng sì qĭ。

牛起拄杖为他中下，上上人来过不打。niú qĭ zhŭ zhàng wèi tā zhōng xià，shàng shàng rén lái guò bù [dă,dá]。

秦人一入桃花源，子孙千世为神仙。qín rén yī rù táo huā yuán，zĭ sūn qiān shì wèi shén xiān。