冯氏书斋小松二首

王贞白[唐代]

孤根生远岳,移植翠枝添。gū gēn shēng yuăn yuè,yí zhí cuì zhī tiān。

自秉雪霜操,任他蜂蝶嫌。zì bĭng xuĕ shuāng [cāo,cào],[rèn,rén] tā fēng dié xián。

微阴连迥竹,清韵入疏帘。wēi yīn lián jiŏng zhú,qīng yùn rù shū lián。

耸势即空碧,时人看莫厌。sŏng shì jí kōng bì,shí rén kàn mò yàn。

得地已经岁,清音昼夜闻。dé dì yĭ jīng suì,qīng yīn zhòu yè wén。

根涵旧山土,叶间近溪云。gēn hán jiù shān tŭ,yè jiān jìn xī yún。

野鹤望长远,庭花笑不群。yĕ hè wàng cháng yuăn,tíng huā xiào bù qún。

须知摇落后,众木始能分。xū zhī yáo luò hòu,zhòng mù shĭ néng fēn。

译文

注释

声明:所有作品(图文、音视频)均由用户自行上传分享,仅供网友学习交流。

冯氏书斋小松二首译文

【译文】

冯氏书斋小松二首注释

【注释】

冯氏书斋小松二首赏析

【赏析】

冯氏书斋小松二首背景

【背景】