颂古十七首

红轮决定沉西去，未委魂灵往那方。hóng lún jué dìng chén xī qù，wèi wĕi hún líng wăng nà fāng。

孝子尽情宣说了，槃山无处可遮藏。xiào zĭ jìn qíng xuān shuō le，pán shān wú chù kĕ zhē cáng。

藏不得，堪与人天为轨则。cáng bù dé，kān yŭ rén tiān wèi guĭ zé。